Mijn naam is Liedewij en ik woon samen met mijn vriend Rick en onze twee katten Bella en James. Sinds 2012 zijn wij een setje en was het heel cliché liefde op het eerste gezicht. In 2015 hebben wij eerst samengewoond in een appartement in Aalsmeer en in 2019 kochten wij onze mooie woning in Leimuiden. Eind 2022 en begin 2023 hebben wij het een en ander verbouwd in ons huis. Alles is nu volledig ingericht naar onze smaak en we zijn hier dan ook super trots op.

In november word ik 33 jaar, dus inmiddels een echte dertiger. Al heb ik helemaal geen moeite met leeftijd of ouder worden, sta ik er soms wel even bij stil hoe hard de tijd gaat. Ik kom uit een gezin van een papa, mama en een twee jaar oudere broer. Ik ben geboren en getogen in Bennebroek, een klein dorp nabij Haarlem. Daar heb ik een hele fijne jeugd gehad, waar ik met heel veel plezier op terug kijk. 

Mijn tienerjaren waren goed, maar niet altijd makkelijk. Mijn moeder werd op 47 jaar gediagnostiseerd met borstkanker en is hier in 2010 helaas aan overleden, ik was toen 17 jaar jong. Inmiddels is dit ruim 15 jaar geleden en ik mis haar nog altijd elke dag. De impact van haar ziek zijn en overlijden is enorm geweest op ons gezin. Gelukkig zijn mijn vader, broer en ik dicht bij elkaar gebleven en is onze band sterk en liefdevol. 

De afgelopen jaren heb ik veel aan zelfontwikkeling gedaan. Het rouwproces intrigeerde mij enorm en ik heb hier uiteindelijk, buiten mijn eigen rouwproces om, ook wat studies over gevolgd. Ik heb hier heel veel van geleerd en vooral veel over mijzelf geleerd. Het onderwerp rouw is te plaatsen in een heel breed perspectief en omvangt zoveel meer dan alleen het verlies van een dierbare. Je kunt ook rouwen om verlies van je baan, vriendschap, vrijheid, vruchtbaarheid of gezondheid. Die laatste twee heb ik onlangs zelf helaas ook moeten ervaren. 

Omdat rouw een onderwerp is waar iedereen mee te maken krijgt en we het vaak moeilijk vinden om hier met elkaar over te praten, heb ik besloten om mijn verhalen op te schrijven. Ik deel hierin mijn verhaal over verlies van gezondheid door de diagnose kanker, maar zal ook veel meer aspecten rondom rouw en alle emoties die daarbij horen naar voren laten komen. Misschien herken je jezelf in bepaalde opzichten in mijn verhaal en kun je er steun in vinden. We zijn vaak bang om met iemand in rouw te praten of er is in een later stadium onbegrip vanuit de omgeving. Mensen gaan het onderwerp vermijden, terwijl er juist zo veel moois uit voort kan vloeien als we met elkaar in contact blijven staan. Wellicht opent het gesprekken tussen mensen en hoop ik dat we op deze manier het taboe rondom rouw kunnen doorbreken.

Ik hoop dat ik je met mijn blogs kan inspireren, informeren en bereiken om beter te praten over onderwerpen die we juist zo moeilijk vinden. Mijn hart staat hiervoor open en ik hoop dat meer mensen mij hierin kunnen/willen volgen. 

Liefs van mij