Onze eerste date

Gepubliceerd op 12 oktober 2023 om 13:34

eigen illustratie 

Beste Tumor,

 

De afgelopen drie maanden, na onze eerste ontmoeting, kon ik niet zo goed hoogte van je krijgen. Omdat ik mij wel steeds beter ging voelen, had ik het idee dat je mij enigszins met rust liet, maar toch sloeg de twijfel soms enorm toe. De relatie was immers niet heel goed begonnen en daardoor is mijn vertrouwen in jou ook nog niet zo sterk, dat heeft allemaal wat meer tijd nodig.

 

Je bent elke dag in mijn gedachten en dat vind ik om eerlijk te zijn best wel vermoeiend. Zodra ik wakker word ben je daar, als ik ga eten ben je daar en als ik weer ga slapen, ben je daar. Je vraagt zoveel energie van mij, dat ik mezelf soms echt even moet afleiden om niet met jou bezig te zijn. Deze relatie is zo intens, jij weet wel hoe je mijn hoofd op hol moet krijgen. De meest uiteenlopende scenario’s passeren mijn gedachten gedurende de dag en ik slinger van de ene emotie naar de andere. Ik merk dat je mij vaak onrustig maakt, maar dit komt misschien ook omdat we elkaar nog maar net kennen en onze eerste echte afspraakje nog niet was geweest.

 

Onze eerste date stond gepland op donderdag 12 oktober om 11 uur. Ik kan je vertellen, ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest. Er hangt veel af van deze tweede ontmoeting en de confrontatie zou dan ook alles bepalend zijn voor de komende periode. Zoals ik al eerder beschreef, ben jij niet van plan om mij te verlaten, dus zal ik bij elk afspraakje weer af moeten wachten in welke staat jij bent. Ik vraag mij af of dit ooit zal wennen, maar mijn gevoel zegt dat dit altijd een strijd zal blijven. Wel heb ik besloten en dit is misschien makkelijker gezegd dan gedaan, dat ik alles maar over mij heen laat komen. Ik heb er immers toch geen invloed op.

 

Tijdens de autorit naar onze afspraak werd ik steeds iets onrustiger van binnen en gierde de zenuwen door mijn lichaam als ik dacht aan de eerste seconden van onze ontmoeting. De onzekerheid maakte mij radeloos, al had ik gek genoeg ook wel weer vertrouwen in je. Want waar de eerste periode van onze relatie vooral gepaard ging met heel veel pijn, ben ik nu een stuk fitter en is de pijn verdwenen. Dat gaf mij ergens de rust om te geloven dat ik mij geen zorgen hoefde te maken en dat jij rustiger was geworden. Ik hoopte hier in ieder geval wel enorm op!

 

En toen was het zo ver, onze tweede ontmoeting. De spanning was wel te voelen hoor. Het loopje naar de deur van de kamer was alsof ik door dikke stroop liep en elke stap steeds een beetje zwaarder werd. Plots zitten we daar dan, recht tegenover elkaar, ik voelde mijn hart kloppen in mijn keel en het kippenvel kruipt over mijn lichaam. Maar al heel snel veranderde deze intense spanning in een serene rust. De eerste woorden, er is goed nieuws, waren een enorme opluchting. Je bent stabiel, rustig en zelfs ook al wat kleiner geworden. Dit was een stille wens van mij, maar ik had nooit durven hopen dat dit na 3 maanden al haalbaar was. Je hebt mij wat meer ruimte van mezelf teruggeven en daar ben ik je dankbaar voor. Al heb je behoorlijk wat schade aangericht aan mijn nek en rug, is er nu ook een periode geweest waarin je mij de kans hebt gegeven om daar wat te herstellen. Dat resulteert in het feit dat ik mag afbouwen met mijn nekbrace en voorzichtig aan wat meer kan gaan bewegen. Je hebt echt naar mij geluisterd de afgelopen tijd, toen ik je vroeg om meer op de achtergrond te verdwijnen en mij met rust te laten.

 

Heb ik nou op dit moment de broek aan in onze relatie? Ik denk het wel!

 

 Ik had beloofd om wat liever voor je te zijn bij goed gedrag. Alhoewel ik dit nog erg moeilijk vind, want tja….verandering in gedrag moet soms over langere tijd aangezien worden, zal ik wel mijn best proberen te doen. Voorlopig stellen we onze volgende ontmoeting nog even uit tot in het nieuwe jaar. Tot die tijd zou ik het erg waarderen als we op deze voet verder kunnen met elkaar, want hoe minder ik met jou geconfronteerd hoef te worden, hoe beter!
De eerste win was voor jou, maar nu staan we op z’n minst quitte. En misschien, heel misschien….heb ik nog wel een klein streepje voor.

 

Dus beste tumor, wat dacht je ervan? Volgende keer weer net zo’n positieve date?


Liefs van mij.