Eigen illustratie
Beste Tumor,
Hier zijn we dan, 9 maanden onderweg. Ik had nooit gedacht dat onze relatie zo rustig en vertrouwd zou kunnen voelen zoals nu. Alhoewel de afgelopen 3 maanden niet perse rustig waren en ik vooral weer heel veel verdriet heb gevoeld.
Je hebt mij vanaf het begin meteen al laten merken dat het serieus was. Je hebt je aan mij vast geklampt en je bent niet van plan om mij los te laten. De slechte start die we samen hebben gehad, was jouw keus en jij hebt mij daarin meegesleurd. Ik wilde zo graag de regie weer terug in handen nemen, maar ik moet hierin ontzettend mijn weg vinden om dit voor elkaar te krijgen. Het begint er wel op te lijken dat ik de route steeds beter op mijn netvlies krijg. Dat ik weet wat mijn taak is om jou aan de zijlijn te houden, in plaats van mijzelf daar te zien staan.
De afgelopen 3 maanden heb jij toch wel weer een beetje de regie overgenomen. Er was voor mij geen keus, het moest gewoon gebeuren. De eierstokken, waar jij zo graag van snoept, waren nog te actief en de Lucrin injecties konden deze niet genoeg stilleggen. Deze weg was dus niet 100 procent betrouwbaar en daarom konden we niet op deze voet verder. Een tijd lang heb ik ontzettend in tweestrijd gezeten met de beslissing om de operatie voor het verwijderen van de eierstokken aan te gaan. Jij moet geen voeding meer hebben, dat is duidelijk. Dus de snoepjeswinkel per definitie sluiten, daarover was voor mij geen enkele twijfel.
Maar die andere wereld waar ik mij in begaf was de wereld van rouw. Jij bepaald mijn koers en deze weg leidt naar het gegeven dat ik nooit moeder van mijn eigen kind zal worden. Ik wilde hier zelf over nadenken en zelf de beslissingen maken, maar jij had andere ideeën hierover. Even hoopte ik dat er nog mogelijkheden waren, maar dit werd snel duidelijk, die zijn er niet. En geloof mij, we zijn alle opties langsgegaan. Het is rouw om iets wat nooit zal gaan gebeuren. Niet op de manier die ik misschien wilde. Deze rouw zal niet verdwijnen, maar ik moet een manier vinden om hier mee om te gaan. Dit is iets wat ik jou echt ontzettend kwalijk neem, dat mag je best weten.
De operatie is achter de rug en ik begin weer goed op te knappen. Daarover had jij gelukkig even helemaal niks te zeggen. He he, je laat mij even met rust…soort van. Het is nog steeds zoeken hoe ik met jou deze relatie aanga. Aan de ene kant ben ik geen fan van je, maar aan de andere kant begin je nu wel steeds meer op de achtergrond te blijven. De derde date die we hebben gehad, was echt heel fijn. Niet echt verwacht, maar ik voelde een soort ‘liefde’ voor je. Ik bedankte je van harte dat deze date weer zo fijn en positief verlopen is. Ik raak er een klein beetje van in de war, maar ik denk dat dit vanzelf wel weer goed komt.
Je bent niet gaan uitbreiden in mijn lichaam de laatste tijd en dat is heel erg fijn. 9 maanden geleden had ik niet gedacht dat ik dat zou zeggen. Ik heb nog geen enkel moment spijt gehad van het sluiten van jouw snoepjeswinkel en ik hoop dat het een ticket is voor mij tot een langer leven. De komende 3 maanden ben je er wel, maar ik zie je even niet. Het is nu tijd om los te komen van de ellende van afgelopen jaar en dan zien we elkaar weer in juli, goed?
Zie het maar zo, heb jij ook even rust.
Liefs,
Van mij